Մի գարնան առավոտ ես վեր կացա, նայեցի ժամին: Դպրոցը սկսում էր և այսօր ապրիլի մեկն է: Կատակները չեն վերջանալու, ես էլ չեմ ապրելու:
Ես գնացի դպրոց և օհօօօ: Կատակները իրար հետ շուխուր էին դարձել:
- Լարերդ բաց են:
- Լարերը ո՞րն է:
Ի՞նչ: Ես չհասկացա կատակը: Դժվար էլ կատակ լինի: Ես գնացի առաջին դասի: Հենց մտա դասարան, դասարանցիներիս մեկը գցեց իմ վրա մի թուղթ: Ես վերցրեցի:
«բֆստկիճթափս»
«Ը՞նշա, ը՞նշա», — մտածեցի ես, — «Ուզում եմ այսօրը վերջանա»
Դասերը գնացին իսկ ամեն դասի ժամանակ, նույն դասարանցին, նույն թուղթն էր գցում, նույն գրածով:
«բֆստկիճթափս»
Մինչև հիմա չգիտեմ դա ինչ է։
Վերջին դասը սկսեց և ես պատրաստ էի թուղթը ստանալու։
Թուղթը եկավ, ես բացեցի և տեսա որ գրած չէին այդ լիքը տարբեր տառերը։
«Բարև»
Պարզ է։
Դպրոցը վերջացավ, նույնը օրը։ Վերջապես:
0 comments on “Ապրիլի Մեկը” Add yours →